Afgelopen maand is de Participatiewet in de Tweede Kamer besproken. Waarna er door voorstanders van de participatiewet op LinkedIn geklaagd werd dat er tijdens de vergadering geen oplossingen werden aangedragen.
Noortje van Lith en ik roepen al vanaf de invoering in 2015 dat de Participatiewet niet gaat werken, zolang de doelgroep als een tweederangs burger wordt weggezet. Die ook nog eens onder het minimumloon moet gaan werken. Het is puur een bezuiniging, dat voorstanders niet willen inzien en blijven aanmodderen aan een wet dat niet gaat werken. De enige die er op vooruit gaan zijn de werkgevers met loonkostensubsidie.
De realiteit is dat de Wajong is uitgekleed, waardoor het UWV weinig meer kan betekenen. Gemeentes opereren op zichzelf en hebben eigen agenda´s. Waardoor niet of nauwelijks geld is voor een jobcoach en/of aanvulling op het inkomen. Daardoor wordt de doelgroep kwetsbaar en beland het in de armoede. Is dat wat er met de Participatiewet bereikt wilt worden?
Het enige wat mensen met een arbeidsbeperking willen is meedoen naar eigen vermogen. Daarvoor is alleen een pensioen, minstens het minimumloon en begrip vanuit de overheid en het bedrijfsleven voor nodig. Als de overheid en het bedrijfsleven dat niet kan opbrengen houdt de Participatiewet hier op.