Allereerst heb ik eigenlijk heel goed nieuws!
Twee weken geleden heb ik een gesprek gehad met mijn baas en die vertelde mij dat mijn contract verlengt word met 1 jaar! Daar ben ik natuurlijk super blij mee. Vaak ben ik binnen het eerste half jaar al weg bij een bedrijf en dit keer bevalt het me zo goed dat ik er nog langer kan, mag en wil werken!
Dankzij mijn lieve collega´s en baas. Ik heb dit gesprek zelfs zonder mijn moeder gehad omdat mijn baas mij van te voren het vertrouwen al gaf dat het goed kwam en ik het kon zonder mijn moeder erbij.
Het betekent in deze tijd ook dat ik financieel verzekerd ben, dat is voor mij ook weer een geruststelling. Dus ik kan gelukkig voorlopig nog op mezelf blijven wonen.
Ik heb wel aan mijn baas gevraagd of ik iets minder mag gaan werken. Ik had een contract van 40 uur en die word nu omgezet naar 36 uur.
40 uur werken was echt te veel voor mij, met name de laatste weken zijn zwaar geweest. En nog steeds!
Ik weet dat 36 uur werken mentaal ook nog te veel is maar helaas heb ik mijn vaste lasten die betaald moeten worden…
De extra maatregelen zijn stressvol voor mij. Ik merk ook dat mensen er niks mee doen en daar irriteer ik me mateloos aan. Van binnen vreet ik me dus op maar ik moet vriendelijk blijven. Wat dus heel moeilijk is maar gelukkig heb ik mijn ´gebeitelde´ glimlach dan.
Ik heb op het werk continue hoofdpijn en als ik dan thuis ben is dat over. Dit betekent dus dat ik echt te veel prikkels op het werk krijg waardoor mijn hoofd overstroomt.
Ook merk ik dat mijn depressie weer de overhand krijgt en daar ben ik echt niet blij mee.
Dit heeft niet alleen met mijn werk te maken want ik werk nog steeds graag en met mijn collega´s vind ik het leuk.
Mijn leven is de laatste weken enorm veranderd. En niet erg positief.
– Ik kan niet meer elke dag naar mijn moeder zoals ik al eerder verteld heb, hier balen zowel ik als mijn moeder van. Ik weet dat mensen het nog erger hebben en dan ben ik toch nog blij dat ik mijn moeder af en toe kan zien ook al is het op afstand.
– Normaal eet ik elke dinsdagavond samen met mijn broer, schoonzus, stiefzus & stiefbroer bij mijn moeder en stiefvader. Dit kan ook niet meer doorgaan voorlopig waardoor ik hun allemaal niet meer zie.
– Met mijn oudste broer heb ik al 4 jaar helemaal geen contact meer. Een paar weken geleden stuurde ik hem een berichtje dat ik hem miste maar daar heb ik helemaal geen reactie op gekregen wat me ook weer pijn deed.
– In mijn studio vliegt alles me aan. Ik vind het er veel te klein en totaal niet leuk meer. Ik heb niet eens een bank omdat dit niet past, als ik thuis ben lig ik dus alleen maar in bed en dat vind ik ook niet leuk. Hierdoor kan ik dus ook nooit iemand uitnodigen bij mij.
Via autismepunt loopt een traject met begeleiding. Ze zouden binnen 6 maanden een woning toewijzen aan mij maar dat zal ook allemaal wel uitlopen door corona.
– De sportscholen zijn dicht waardoor ik niet meer 3 tot 5 keer per week kan komen sporten. Ik wandel veel met een vriendin maar dat is niet te vergelijken met fitness. Mijn spieren nemen af en ik val niks af. Ik doe mijn best om gezond te blijven eten zodat ik niet te veel aan kom maar dat is lastig als ik me zo voel.
Normaal was ik altijd boos op mijn trainer omdat de trainingen zo zwaar zijn maar kan niet wachten om weer te sporten met Mahmoud!
– Mijn enkel is anderhalf jaar geleden gebroken, daar heb ik toen drukverband en een brace voor gekregen.
Naderhand ontdekten de artsen dat ik een stukje bot los in mijn voet heb zweven wat pijn kan veroorzaken. De arts kon het weghalen door middel van een operatie maar die wilde dit liever niet doen, en ik ook niet! Nou heb ik de afgelopen week weer meer last gekregen van mijn enkel omdat ik niet kan sporten en dus veel wandel. Waarschijnlijk heb ik mijn enkel overbelast en heb ik er weer tape om gedaan in de hoop dat de pijn minder word.
– Ook heb ik altijd last van mijn rug waarvoor ik naar de fysio ga. Deze zijn ook dicht helaas waardoor ik ook niks met mijn rug kan. Hierdoor heb ik nog meer pijn dan normaal. Normaal gesproken ging ik minstens 1 keer per maand om het te laten kraken.
– Ik heb al 2 jaar acrylnagels en wimperextensions omdat ik me daar stukke beter en zelfverzekerder door voel. Nu kan ik al bijna 2 maanden niks laten opvullen waardoor ik me ook klote voel want het ziet er niet meer uit.
Door dit gebeuren heb ik afgelopen week weer opnieuw een gesprek met mijn baas gehad. Omdat ik elke dag super veel hoofdpijn heb en me slecht voel heb ik gevraagd of ik gedeeltelijk de ziektewet in mag.
De komende twee weken mag ik halve dagen werken van mijn baas om even tot rust te komen. Over twee weken heb ik weer opnieuw een gesprek met mijn baas en dan kijken we verder hoe het met mij gaat. Hier zal ik dus ook een update over geven als ik meer weet!
Kortom, ik zit weer even in een dip en hoop dat ik me snel weer beter voel.
Mijn depressie is nooit helemaal over geweest maar nu is hij wel weer erger aanwezig.
Op mijn arm staat een tatoeage met Stay Strong. Nou ik zal zeker proberen om sterk te blijven.
Ik hoop dat ik dit vol houd!